一道很经典的面试题
阅读下面程序输出结果:
package Main;
public class Main {
public static void main(String[] args) {
Integer i1 = new Integer(97);
Integer i2 = new Integer(97);
System.out.println(i1 == i2);
System.out.println(i1.equals(i2));
System.out.println("----------------");
Integer i3 = new Integer(197);
Integer i4 = new Integer(197);
System.out.println(i3 == i4);
System.out.println(i3.equals(i4));
System.out.println("----------------");
Integer i5 = 97;
Integer i6 = 97;
System.out.println(i5 == i6);
System.out.println(i5.equals(i6));
System.out.println("----------------");
Integer i7 = 197;
Integer i8 = 197;
System.out.println(i7 == i8);
System.out.println(i7.equals(i8));
}
}
输出:
false
true
----------------
false
true
----------------
true
true
----------------
false
true
分析:
在String类前面文章,我们画过内存图。已经了解到== 这个符号既可以比较基本数据类型和引用数据类型,如果是基本数据类型,比较的是值相同,如果是引用数据类型,比较的是对象的内存地址是否相同。利用equals方法比较的是值是否相同,因为Integer类里面重写了Object类的equals方法。
所以,上面的equals方法打印输出都是true,这个很简单,没有疑问。然后来看,前面两组里面的==判断,由于==是比较内存地址,我们看到s1 s2 s3 s4都使用了new关键字,所以这两组里面的==比较也是不相等,内存地址不同。
最后来看后两组,同样是自动包装,为什么97就输出true,而197就不相等。我们这里先抛出个结论:在Java中,byte的取值范围是-128到127之间。在自动包装和拆箱中,如果变量取值范围在byte的范围内,在自动包装和拆装过程中就不新创建对象(堆内存);如果范围不在byte取值范围内,就会新创建Integer对象。
总结
- ==对于基本类型判断的是值,对于引用类型判断的是内存地址。
- equals方法对于引用类型判断的都是值
- Integer tp=new Integer(97) 和 Integer tp=97是不一样的。
前者是又创建了一个对象。后者是发生了自动装箱,自动装箱变量取值范围在byte范围以内的,只要装箱的值一样,对象的地址都一样。