1.指针的运算
指针是一种特殊的变量,与整数的运算规则为 p+n; <==> (unsigned int)p + *sizeof(*p)
2.指针的比较
指针也可以进行关系运算(< <= > >=)
指针关系运算的前提是同时指向同一个数组中的元素
任意两个指针之间的比较运算(==,!=)无限制
参与比较运算的指针类型必须相同
#include <stdio.h>
int main()
{
char s1[] = {'H', 'e', 'l', 'l', 'o'};
int i = 0;
char s2[] = {'W', 'o', 'r', 'l', 'd'};
char* p0 = s1;
char* p1 = &s1[3];
char* p2 = s2;
int* p = &i;
printf("%d\n", p0 - p1);
printf("%d\n", p0 + p2);
printf("%d\n", p0 - p2); // 不报错,但是没有意义
printf("%d\n", p0 - p);
printf("%d\n", p0 * p2);
printf("%d\n", p0 / p2);
return 0;
}
3.数组的访问方式【下标形式和指针形式】
指针以固定增量在数组中移动时,效率高于下标形式
指针增量为1且硬件具有硬件增量模型时,效率更高
下标形式与指针形式的转换: a[n] <==> *(a+n) <==> *(n+a) <==> n[a]
注意:现代编译器的生成代码优化率已大大提高,在固定增量时,下表形式的效率已经和指针形式相当,但从可读性和代码维护的角度来看,下标形式更优
4.数组和指针的不同
数组和指针在很多地方累死,但是也有不同,这里只是举一个列子来证明这个特征
【main.c】
#include <stdio.h>
int main()
{
extern int* a; // 这里如果换成 extern int a[]; 程序就不会报错
printf("&a = %p\n", &a);
printf("a = %p\n", a);
printf("*a = %d\n", *a);
return 0;
}
【ext.c】
int a[] = {1, 2, 3, 4, 5};
5.a和&a的区别
a为数组首元素的地址,&a为整个数组的地址
a和&a的区别在于指针运算
a + 1 ==> (unsigned int)a + sizeof(*a)
&a + 1 ==> (unsigned int)(&a) + sizeof(*&a) ==> (unsigned int)(&a) + sizeof(a)
#include <stdio.h>
int main()
{
int a[5] = {1, 2, 3, 4, 5};
int* p1 = (int*)(&a + 1); // 打印 5
int* p2 = (int*)((int)a + 1); // 打印0x2000
int* p3 = (int*)(a + 1); // 打印 2
printf("%d, %d, %d\n", p1[-1], p2[0], p3[1]);
return 0;
}
6.数组参数
数组作为函数参数时,编译器将其编译为对应的指针
void f(int a[]); <==> void f(int *a)
void f(int a[5]); <==> void f(int *a)
结论:一般情况下,当定义的函数中有数组参数时,需要定义另一个参数来标示数组的大小
#include <stdio.h>
void func1(char a[5])
{
printf("In func1: sizeof(a) = %d\n", sizeof(a));
*a = 'a';
a = NULL;
}
void func2(char b[])
{
printf("In func2: sizeof(b) = %d\n", sizeof(b));
*b = 'b';
b = NULL;
}
int main()
{
char array[10] = {0};
func1(array);
printf("array[0] = %c\n", array[0]);
func2(array);
printf("array[0] = %c\n", array[0]);
return 0;
}
7.小结
数组名和指针仅使用方式相同
数组名的本质不是指针
指针的本质不是数组
数组名并不是数组的地址,而是数组首元素的地址
函数的数组参数退化为指针