父类构造方法调用
问题
java实例化的时候,为什么一定要调用父类的构造方法?
回答:
首先实例化就是给对象分配内存,构造方法就是分配内存的实现,那么,子类如何才能更方便的分配内存呢?很显然,就是调用父类构造方法来分配父类部分的内存,然后再调用自己的构造方法来分配子类扩展的内存。否则,如果子类完全从头开始自己分配内存,那么继承父类又有什么优点呢?因为子类的父类部分是完全和父类一样的,你觉得有必要再自己从头开始分配内存吗?既然父类的内存分配已经有现成的方法,为什么不直接调用来分配父类部分的内存呢?
扩展
javascript在实现继承的时候,也是采用了原型链的方式,将父类与子类进行挂接,而java是直接通过构造方法的层级调用,从而将new的内存挂在一起。两种实现方案不太相同。一个是通过链表找到,一个是内存共享策略。
加载顺序
class Parent {
// 静态变量
public static String p_StaticField = "父类--静态变量";
// 变量(其实这用对象更好能体同这一点,如专门写一个类的实例)
//如果这个变量放在初始化块的后面,是会报错的,因为你根本没有被初始化
public String p_Field = "父类--变量";
// 静态初始化块
static {
System.out.println(p_StaticField);
System.out.println("父类--静态初始化块");
}
// 初始化块
{
System.out.println(p_Field);
System.out.println("父类--初始化块");
}
// 构造器
public Parent() {
System.out.println("父类--构造器");
}
}
public class SubClass extends Parent {
// 静态变量
public static String s_StaticField = "子类--静态变量";
// 变量
public String s_Field = "子类--变量";
// 静态初始化块
static {
System.out.println(s_StaticField);
System.out.println("子类--静态初始化块");
}
// 初始化块
{
System.out.println(s_Field);
System.out.println("子类--初始化块");
}
// 构造器
public SubClass() {
//super();
System.out.println("子类--构造器");
}
// 程序入口
public static void main(String[] args) {
System.out.println("*************in main***************");
new SubClass();
System.out.println("*************second subClass***************");
new SubClass();
}
}
输出结果
输出结果
父类–静态变量
父类–静态初始化块
子类–静态变量
子类–静态初始化块
*************in main***************
父类–变量
父类–初始化块
父类–构造器
子类–变量
子类–初始化块
子类–构造器
*************second subClass***************
父类–变量
父类–初始化块
父类–构造器
子类–变量
子类–初始化块
子类–构造器
new的基本过程
new操作符有两个动作
1 调用operator new函数
2 调用相关的构造函数遇到异常会回滚