动态规划原理解析
当推出状态转移方程式后。将很容易写出一个三重循环;
第一层:按一定的顺序计算每个转台;
第二层:在计算每个状态时考虑不同的递推路径(称为决策数目);
最里层:进行每个单独的状态转移。
算法复杂度 = 状态数 x 决策数目 x 转移费用。
动态规划常见模型分析
线性模型
线性模型是最容易导致动态规划算法的。只要把线性结构分成两部分,往往可以用递归来决解。另一个想法是每次增加一个元素,逐步扩大考虑的范围,下面我举一个典型的例子加以说明。
方块的消除
题目链接
其中的决策方法主要有两个:
一:马上消除,f[i][j-1][0] + (len[j]+k)^2;
二:如果和前面的若干段一起消除,可以假设这个“若干段”中的最后一段p,则此事的得分是f[i][p][len[j]+k]+f[p+1][j-1][0];
于是状态转移方程为:f[i][j][k] = max{ f[i][j-1][0] +(len[j] +k)^2,f[i][p][len[j]+k]+f[p+1][j-1][0] };
其中,color[p] = color[j] (i<=p<j),边界条件是f[i,i-1,0] = 0;
如果,不处理的话我们可以知道时间复杂度为O(n^4),所以我们可以用到条件color[p] = color[j]用到搜索的记忆化搜索。
具体实现过程就看下面的代码吧.
#include <stdio.h>
#include <string.h>
#define max(a,b)(a>b?a:b)
const int MAX = 200 + 10;
int dp[MAX][MAX][MAX];
int block[MAX];
int DFS(int i,int j,int k)
{
int temp,p;
if(i > j) return 0; //递归边界
if(dp[i][j][k]==-1) //查看是否搜索过
{
dp[i][j][k] = DFS(i,j-1,0) + (k+1)*(k+1);
for(p = i;p < j;p++)
{
if(block[j] == block[p])
{
temp = DFS(i,p,k+1) + DFS(p+1,j-1,0);
dp[i][j][k] = max(dp[i][j][k],temp);
}
}
}
return dp[i][j][k];
}
int main()
{
//freopen("Input.txt","r",stdin);
int T,i,n;
scanf("%d",&T);
for(int kase = 1;kase <= T;kase++)
{
scanf("%d",&n);
for(i = 0;i < n;i++)
scanf("%d",&block[i]);
memset(dp,-1,sizeof(dp));
printf("Case %d: %d\n",kase,DFS(0,n-1,0));
}
return 0;
}