图论中一个经典问题就是求最短路,最为基础和最为经典的算法莫过于 Dijkstra 和 Floyd 算法,一个是贪心算法,一个是动态规划,这也是算法中的两大经典代表。用一个简单图在纸上一步一步演算, 带回溯的笔记在这篇。
对于平时的练习,一个很厉害的 ACMer 说:“刷水题可以加快我们编程的速度,做经典则可以让我们触类旁通,初期如果遇见很多编不出,不妨就写伪代码,理思路,在纸上进行整体分析和一步步的演算,然后在转换成代码,再反复迭代”。Linus 不是也说了 "Nobody actually creates perfect code the first time around, except me. But there’s only one of me." ^_^ 对于算法的学习,绝大多数都是把问题分解变形,然后套用以前或别人的思路。只有把经典的算法都烂熟于心时,解决问题时才可以做到不知不觉的套用已有的思路和经验。能让我们走的更远的只有热情和方法!当认准一件事有价值时,我们要做的就是长期坚持,既然熟练掌握经典算法这么有价值,那么接下来要做的就是反复训练直到烂熟于心 ^_^
单源最短路
给定起点 start, 求到任意点的最短路 Dijkstra 算法,前提不能有负权边和孤立点:
- 贪心算法:每次找最近的点,局部最优等于全局最优,数学归纳法可证
- 维护起点 start 到每个点的距离
- 时间复杂度 O(n^2)
- 附加空间复杂度 O(n)
Dijkstra 算法伪代码:
Q = {} // 已求出到 start 点最短路的点集合,初始为空
d[s] = 0, 其余值为正无穷大
while (|Q| < |V|) // 数学符号|A|表示集合A的点数
取出不在Q中的最小的d[i]
for (i相邻的点j,j不属于Q)
d[j] = min(d[j], d[i] + c[i][j]) //维护距离
Q = Q + {i}
全局最短路
求出图中任意两点最短路,利用 Floyd 算法,对负权边仍然有效:
- 动态规划:每次加入一个点
- 维护任意两点间的距离
- 时间复杂度 O(n^3)
- 附加空间复杂度 O(n^2)
Floyd 算法伪代码: # 直接改成 Python 了,没办法就是喜欢 Python :)
for k in range(0, n):
for i in range(0, n):
for j in range(0, n):
g[i][j] = min(g[i][j], g[i][k]+g[k][j])
小实验
一个图如下所示:
源代码 ( C 实现)
#include <stdio.h>
void Dijkstra(const void *graphRaw, int vertexNum, int maxDistance,
int start, int *distance) {
const int *graph = (const int *)graphRaw;
int visited[vertexNum];
int i, min, nearest;
int visitedNum = 0;
// start --> other, all not visited
for (i = 0; i < vertexNum; i++) {
distance[i] = graph[start * vertexNum + i];
visited[i] = 0;
}
while (visitedNum < vertexNum) {
// find nearest vertex to start in {notVisited}
min = maxDistance;
nearest = -1;
for (i = 0; i < vertexNum; i++) {
if (!visited[i] && distance[i] < min) {
nearest = i;
min = distance[i];
}
}
if (nearest == -1) return;
visited[nearest] = 1;
visitedNum++;
// update distance of vertex that is not visited
for (i = 0; i < vertexNum; i++) {
if (!visited[i] &&
distance[i] > distance[nearest] + graph[nearest*vertexNum+i]){
distance[i] = distance[nearest] + graph[nearest*vertexNum+i];
}
}
}
}
// write the result to graph
void Floyd(int graph[9][9]) {
int num = 9, i, j, k;
for (k = 0; k < num; ++k) { // middle
for (i = 0; i < num; ++i) { // start
for (j = 0; j < num; ++j) { // end
if (graph[i][j] > graph[i][k] + graph[k][j]) {
graph[i][j] = graph[i][k] + graph[k][j];
}
}
}
}
}
int main() {
int N = 65536;
int graph[9][9] = {
{0, 1, 5, N, N, N, N, N, N},
{1, 0, 3, 7, 5, N, N, N, N},
{5, 3, 0, N, 1, 7, N, N, N},
{N, 7, N, 0, 2, N, 3, N, N},
{N, 5, 1, 2, 0, 3, 6, 9, N},
{N, N, 7, N, 3, 0, N, 5, N},
{N, N, N, 3, 6, N, 0, 2, 7},
{N, N, N, N, 9, 5, 2, 0, 4},
{N, N, N, N, N, N, 7, 4, 0}
};
int start = 0, distance[9], i, j;
Dijkstra(graph, 9, N, start, distance);
printf("vertex %d to other vertex: \n", start);
for (i = 0; i < 9; ++i) {
printf("%d ", distance[i]);
}
Floyd(graph);
printf("\nall vertex to other vertex distance\n");
for (i = 0; i < 9; ++i) {
for (j = 0; j < 9; ++j) {
printf("%d ", graph[i][j]);
}
printf("\n");
}
return 0;
}
全文完。