http://www.cppblog.com/yindf/archive/2009/03/20/77304.aspx
最近在coding的时候,写了这么一段代码:
A.h
1
//
A.h
2
#include
<
map
>
3
4
class
A
5
{
6
public:
7
static std::map<int, int> x;
8
}
;

2

3

4

5

6

7

8

A.cpp
1
//
A.cpp
2
#include
"
A.h
"
3
4
std::map
<
int
,
int
>
Test::x;

2

3

4

很简单,也很正常,看看用法吧。
main.cpp
1
class
B
2
{
3
public:
4
B();
5
}
;
6
7
class
C
8
{
9
public:
10
static B b;
11
}
;
12
13
B C::b;
14
15
B::B()
16
{
17
A::x[1] = 2;
18
}
19
20
void
main()
21
{
22
A::x[3] = 3;
23
}

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

20

21

22

23

如果多个cpp文件里包含多个static 变量,初始化的顺序不可以预知。
如果在.h中定义static 就表明这个变量只是属于include这个头文件的编译单元。
好了,按照上面的写法,把代码分别放到3个文件里面,编译,通过, 链接,通过,运行,挂了!!why?
解决方案很简单,把A.cpp里面的那句定义放到main.cpp里面就好了。
问题在于两个static变量分别在两个不同的文件里,A.cpp 里面那static变量要在main.cpp前初始化才行,可是编译器不知道呀,结果main里面的先初始化了,等到调用A.cpp里面那个变量时,已经来不及啦。
这个就是依赖编译器初始化顺序的程序,如果有人运行没有挂,那恭喜啦,等到它挂的时候你可要哭了。
上面的解决方案太烂了,如果程序规模很大,就完了,比如有好几个cpp里面要用到A.cpp里面那个变量,放哪个里面好呢?
这时候,Scott Mayer的Singleton就是解决方案啦,它能保证静态变量在使用前被初始化。
看看下面的代码:
1
class
static_
2
{
3
public:
4
template <int N, class T>
5
static T& var()
6
{
7
static T instance;
8
return instance;
9
}
10
11
private:
12
~static_() {}
13
}
;

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

有了这个定义,想用静态变量的时候就爽啦~~,用的时候:
1
static_::var
<
0
, std::
string
>
()
=
"
:)
"
;
2
static_::var
<
0
, std::map
<
int
,
int
>
>
()[
0
]
=
3
;
3
static_::var
<
1
, std::
string
>
()
=
"
haha
"
;

2

3

现在的效果就是,想让Test里面有什么,他就有什么,我指静态变量。注意啦,第一个模板参数是为了可以定义同种类型的多个变量,就相当于
var_0, var_1...
是不是感觉有点动态语言的特性了,变量不用定义就可以用。而且变量初始化顺序也不用关心啦,因为所有的变量会在使用前初始化完毕。
如果和boost::function合作起来,效果更佳。look!
1
class
Fun
2
{
3
public:
4
Fun()
5
: UId(&static_::var<0, std::string>)
6
{
7
}
8
// interface for static variable.
9
boost::function<std::string& (void)> UId;
10
}
;
11
12
void
main()
13
{
14
Fun f1, f2;
15
// set static from f1
16
f1.UId() = "abc";
17
// get static from f2
18
std::string str = f2.UId();
19
}

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

15

16

17

18

19

好了,static就到这里吧。