先来个冒泡排序的简单实现来说明整个问题:
#include"stdio.h"
#include"stdlib.h"
void print(int a[3], int num) {
for (int i = 0; i < num; i++)
printf("%d ", a[i]);
printf("\n");
}
void sortfunc(int a[3], int num) {
for (int i = 0; i < num; i++) {
for (int j = i + 1; j < num; j++)
if (a[i] > a[j]) {
int temp = a[i];
a[i] = a[j];
a[j] = temp;
}
}
}
int main() {
int a[] = {56, 23, 112, 76, 1, 62};
int num = _countof(a);
printf("排序前:\n");
print(a, num);
sortfunc(a, num);
printf("排序后:\n");
print(a, num);
system("pause");
return 0;
}
void print(int a[3], int num)
void sortfunc(int a[3], int num)
这里的两个被调函数的参数都是通过数组来实现的,可以看到实际的数组a的长度是6,这两个被调函数数组中填的是3,但并没有什么卵用,看下结果:
可以看到仍然完整的打印出了整个字符串,并且完整排序了。那就可以把两个被调函数改成:
void print(int a[], int num)
void sortfunc(int a[], int num)
只需注意参数的变化,改成这样了,显然可以继续改:
void print(int *a, int num)
void sortfunc(int *a, int num)
可以看到最终数组参数退化成了指针,那就来证明一下是不是真的退化成指针了呢:
#include"stdio.h"
#include"stdlib.h"
void print(int a[], int num) {
for (int i = 0; i < num; i++)
printf("%d ", a[i]);
printf("\n");
}
void sortfunc(int a[], int num) {
printf("sortfunc中a的空间大小: %d\n", sizeof(a));
for (int i = 0; i < num; i++) {
for (int j = i + 1; j < num; j++)
if (a[i] > a[j]) {
int temp = a[i];
a[i] = a[j];
a[j] = temp;
}
}
}
int main() {
int a[] = {56, 23, 112, 76, 1, 62};
printf("main中a的空间大小: %d\n", sizeof(a));
int num = _countof(a);
printf("排序前:\n");
print(a, num);
sortfunc(a, num);
printf("排序后:\n");
print(a, num);
system("pause");
return 0;
}
输出结果:
可以看到实参a的大小的4*6 = 24,而被调函数中a的大小变成的指针的大小:4。
小结:
1、数组做函数参数会退化成指针。
正确的做法:把数组的首地址和数组的有效长度传给被调函数。
2、实参的a和形参的a的数据类型本质是不同的,一个是数组,一个是指针;
3、对于形参中的数组,编译器会把它当成指针处理,这里的原因是指针作为C语言的一个特色,主调函数与被调函数是通过指针来操作内存的,对于编译器来说指针更加方便。
*4、形参写在函数内与写在函数上是一样的,只不过形参写在函数上具有对外的属性而已。
形参写在函数上:
void sortfunc(int *a, int num)
形参写在函数内:
void sortfunc()
{
int *a;
int num;
}
比如:
void func3(int b) {
b = 100;
}
这样只是把实参的数值初始化了b的值,其效果跟形参写在函数里面是一样的。
void func3() {
int b;
b = 100;
}