饱汉模式:实例在开始时为空,第一次加载后才实例化
可节约一些资源,但在并发时有可能出现多个单例
private S();
private static S instance;
public static S getInstance() {
if(instance == null) {
instance = new S();
}
return instance;
}
饿汉模式:一上来就先实例化,但若类没有使用的话,就有点浪费资源类
private S();
private static S instance = new S();
public static S getInstance() {
return instance;
}