一:递归实现
使用公式f[n]=f[n-1]+f[n-2],依次递归计算,递归结束条件是f[1]=1,f[2]=1。
二:数组实现
空间复杂度和时间复杂度都是0(n),效率一般,比递归来得快。
三:vector<int>实现
时间复杂度是0(n),时间复杂度是0(1),就是不知道vector的效率高不高,当然vector有自己的属性会占用资源。
四:queue<int>实现
当然队列比数组更适合实现斐波那契数列,时间复杂度和空间复杂度和vector<int>一样,但队列太适合这里了,
f(n)=f(n-1)+f(n-2),f(n)只和f(n-1)和f(n-2)有关,f(n)入队列后,f(n-2)就可以出队列了。
五:迭代实现
迭代实现是最高效的,时间复杂度是0(n),空间复杂度是0(1)。
六:公式实现
百度的时候,发现原来斐波那契数列有公式的,所以可以使用公式来计算的。
由于double类型的精度还不够,所以程序算出来的结果会有误差,如果把公式展开计算,得出的结果就是正确的。
完整的实现代码如下:
- #include "iostream"
- #include "queue"
- #include "cmath"
- using namespace std;
- int fib1(int index) //递归实现
- {
- if(index<1)
- {
- return -1;
- }
- if(index==1 || index==2)
- return 1;
- return fib1(index-1)+fib1(index-2);
- }
- int fib2(int index) //数组实现
- {
- if(index<1)
- {
- return -1;
- }
- if(index<3)
- {
- return 1;
- }
- int *a=new int[index];
- a[0]=a[1]=1;
- for(int i=2;i<index;i++)
- a[i]=a[i-1]+a[i-2];
- int m=a[index-1];
- delete a; //释放内存空间
- return m;
- }
- int fib3(int index) //借用vector<int>实现
- {
- if(index<1)
- {
- return -1;
- }
- vector<int> a(2,1); //创建一个含有2个元素都为1的向量
- a.reserve(3);
- for(int i=2;i<index;i++)
- {
- a.insert(a.begin(),a.at(0)+a.at(1));
- a.pop_back();
- }
- return a.at(0);
- }
- int fib4(int index) //队列实现
- {
- if(index<1)
- {
- return -1;
- }
- queue<int>q;
- q.push(1);
- q.push(1);
- for(int i=2;i<index;i++)
- {
- q.push(q.front()+q.back());
- q.pop();
- }
- return q.back();
- }
- int fib5(int n) //迭代实现
- {
- int i,a=1,b=1,c=1;
- if(n<1)
- {
- return -1;
- }
- for(i=2;i<n;i++)
- {
- c=a+b; //辗转相加法(类似于求最大公约数的辗转相除法)
- a=b;
- b=c;
- }
- return c;
- }
- int fib6(int n)
- {
- double gh5=sqrt((double)5);
- return (pow((1+gh5),n)-pow((1-gh5),n))/(pow((double)2,n)*gh5);
- }
- int main(void)
- {
- printf("%d\n",fib3(6));
- system("pause");
- return 0;
- }